Maandag de inspanningstest gehad om te kijken waar ik nu sta met m'n conditie, en dat valt eigenlijk helemaal niet tegen. Sterker nog, ik trap ongeveer net zoveel Watt dan twee jaar geleden! Toen had ik nog een redelijke hardloop conditie maar dan wel met een lekke klep. Voor de test wordt je aangesloten aan een stelletje ECG draden en je krijgt een mondkapje die je zuurstof gehalte en nog veel meer meet en ga je de hometrainer vooruit zien te krijgen. Na een beetje intrappen wordt het na verloop van tijd steeds zwaarder waarbij je de trapfrequentie net zo hoog moet zien te houden. Wel spannend om voor de eerste keer je hart vol te gaan belasten maar het wordt allemaal goed in de gaten gehouden. Na de verzuring van je benen en een behoorlijk 'steile helling' gaat het gewoon niet meer en blijkt dat mijn hart gewoon even de 182 slagen per minuut aangetikt heeft en er 198 Watt getrapt is. Niet slecht als je de gemiddelde waarden van mijn leeftijdgenoten ziet zonder zo'n operatie. De cardioloog vond het een mooie score en zei dat je nu al kan zien dat de goed sluitende klep al voordeel heeft. Met een beetje training kan het dus alleen maar beter worden en dan trap ik zo boven de 200! Volgens hem zal ik wel in het 'fitte' groepje van de revalidatie komen waarvoor ik donderdag de intake heb. Volgens de ECG heb ik nog wel soms een klein overslagje of ritmestoring wat na zo'n operatie wel vaker voorkomt en zegt dat dat na verloop van tijd ook wel weer goed komt. Na de revalidatie doen we nog een keer deze inspanningstest en zal dat niet meer te zien zijn is de verwachting. Ik moet wel zeggen dat ik na deze geslaagde inspanning ineens heel veel zin krijg in trainen, hardlopen of zo. Een heerlijk gevoel. Gewoon omdat het kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten