De malle molen van een ziekenhuis

Dan kom je ineens echt in de malle molen terecht. Omdat er best wel tegenstrijdige uitkomsten van de onderzoeken waren werd er besloten om de CT scan te skippen. De reden was dat ik geen verhoging of koorts had terwijl er wel een verhoogde onstekingswaarde was en ik ook totaal niet onstekingsachtig overkwam en nog steeds benauwd bleef. Daarnaast was er op de thoraxfoto niets in mijn longen te zien of te horen. Dus de gedachte ging toen veel meer uit naar mijn al wat lekkende hartklep die ze de volgende dag eens wat nader wilden gaan bekijken met een echo via de slokdarm. Dus nog een nachtje blijven.
Deze, voor mij aller eerste ziekenhuisnacht werd en nog iemand mijn kamer opgereden en de volgende ochtend lag er iemand tegenover mij achter het gesloten gordijn wat later op de dag een beetje aan de kant geschoven werd. Daar lag een behoorljjk oude vrouw die net een bloedtransfusie had gekregen en deze dag, net als ik veel geslapen heeft. We zullen het wel nodig gehad hebben. Aan het eind van de dag pas even met haar gesproken. Het was een toch zeer krasse mevrouw van 88. We hadden gelijk op een of andere manier een klik.