Wat beter

De volgende dag was het 38,4 en de zaalarts besloot toen om tegen de longarts zijn regels in toch te gaan beginnen met antibiotica. Schot in de roos! Direct vrijwel geen benauwdheid meer en begon me langzaam aan die dag steeds beter te voelen. He he, eindelijk. Maar ze bedachten nog wat anders. Tijdens een familie gesprek heeft de zaalarts alles nog een keer goed uitgelegd en de echo laten zien. Er zou maandag nog weer een echo plaatsvinden om te kijken of de druk in de linkerkant van mijn hart afgenomen zou zijn door de afnemende longontsteking. Dus moest ik het weekend blijven! Het leek wel of ze er alles om deden om mij te houden. Na de echo van maandag zouden alle gegevens verzameld worden, doorgestuurd worden naar het UMC, want daar zal het gaan gebeuren, dinsdag besproken worden in het kleppenoverleg, en zal ik horen wat er nog meer als vooronderzoeken moest gebeuren.
De ene vrouw weg en een andere, nog rustigere, kwam. Toen er nog een man bij kwam werd het wel erg druk op de kamer. De man was een zeer druk snot ophalend persoon die van een andere kamer kwam omdat het daar te druk was. Tja. Ik verdacht hem dat hij een Georgisch onderwereld figuur was. Onzin natuurlijk, maar je fantaseert er wat op los over de andere kamergenoten. De oudere mevrouw zag hem ook niet zo zitten en liet dat met veelzeggende hoofdknikjes aan mij weten. Meer was niet nodig. Hij kreeg ook een hele vracht visite waarmee hij vrij laat nog naar de koffiekamer ging. Wij gingen om 22.00 uur slapen en kwam hij veel later de kamer ingeslopen. Zie je wel, duistere zaakjes, haha.