Een leven gered?

Ondanks de slaappil werd ik toch voor het wekken wakker en dat was redelijk vroeg want er moest nog wel het een en ander gebeuren. Nogmaals wassen met die scrubzeep en Bactroban weer in de neusgaten, de Goodiebag inpakken, een operatiehemd aan en nog wat pillen. Toch weer anti-allergiepillen tegen de allergie van contrastvloeistof, paracetamol en een slaappil. Ik lag er om ongeveer zeven uur helemaal klaar voor en zou zo tegen half acht door de dagdienst verpleegkundige Julia naar de OK gereden worden. Het werd half acht, kwart voor acht en om even na achten kwam ze vertellen dat er wat vertraging was maar zou snel terug komen om te vertellen waarom. Het zal toch niet uitgesteld worden hé? Dat zeggen ze dan wel bij ieder gesprek dat dit mogelijk is, maar nu nog als je er net helemaal klaar voor bent? En ik niet alleen uiteraard, het thuis front, Karin en de meiden, mijn ouders, familie, buren, vrienden, kennissen en collega's weten dat het vandaag gaat gebeuren en de velen zijn toch stik zenuwachtig of in spanning. Bij mij valt het gek genoeg, gelukkig mee. Dan komt de zaalarts met de verpleegkundige en trekt er een stoel bij terwijl ze zegt dat ze geen goed bericht heeft. De hele operatie gaat vandaag niet door omdat er een spoed geval is. Er wordt op dit moment een longtransplantatie uitgevoerd en dat is echt spoed. Wat ik daarvan vond? Daar kan je alles van vinden denk ik dan maar veranderen doe je het toch niet. Natuurlijk balen zo vlak van tevoren want je bent toch opgeladen voor zo'n ingreep en ook het feit dat het vandaag of morgen ook niet kan is helemaal balen. Dinsdag kan het weer. Dus je kan gewoon naar huis! Maandag om 19.00 weer terug want de voorbereidingen zijn dan niet meer nodig en dinsdagmorgen om 8.00 ben ik weer aan de beurt. Hoop ik toch, want dit zullen ze toch geen tweede keer gaan flikken. De chirurg kwam ook nog even langs. Toch prettig. De longtransplantatie had natuurlijk voorrang en daarna had hij vier dagen vrij, dus vandaar kon hij pas weer op dinsdag opereren. Samenloop van omstandigheden. Met het slaappilletje in de benen ging dan licht slaapwandelend maar weer huiswaarts. Thuis waren Karin en de meiden door de buren opgevangen want dit was hen zeker niet in de koude kleren gaan zitten. Je stelt je op zo'n spannende dag vreselijk in en dan gaat het zo krap van te voren niet door. Een goede vriend zei vandaag dat we hiermee bijgedragen hebben om een leven te redden. En zo is het ook! Dat van mij kan best nog wel een paar dagen wachten. Even het slaappilletje en het verloop van deze dag verwerken, wat een vreemde onwerkelijke dag!
En toch leuk dat ik nu, voor de tweede keer, oud en nieuw kan vieren en oliebollen kan eten. Ja, voor de tweede keer. Afgelopen dinsdag hadden de buren al voor ons een oud en nieuw georganiseerd met oliebollen, appelflappen en vuurwerk en al, omdat ik dan in het ziekenhuis zou liggen. Was erg leuk.