Op de afdeling

De eerste nacht op de afdeling viel behoorlijk tegen. Met een pilletje eindelijk in slaap gekomen mede door mijn snurkende, hijgende, kreunende en puffende kamergenoot de Walrus. Overdag voelde ik mij toch minder dan de dag hiervoor. Heb veel geslapen en eigenlijk had ik nergens puf voor om maar iets te bewegen of te eten. Voor het bezoek die dag was ik geen gezellige patiënt. Ik zag ze op een rijtje aan mijn voeteneind zitten en het leek wel of ze een beetje op en neer dansten en probeerde nog wat gezellig mee te praten maar eigenlijk zag ik de wereld om mij heen als een doedelzak aan. Ze hadden het snel in de gaten en vertrokken dan ook weer snel. Was best een beetje zielig voor ze. Ja, dat is de derde dag hè! Wordt er dan gezegd. Sommigen, waaronder ik dus hebben daar last van. De dipdag. Ik had daar niks over gehoord of gelezen maar dat was um echt. Die dag zijn er twee slapies bijgekomen, Jan de fietser uit den Dongen, die veelvuldig op z'n mountainbike toertochten maakt, en boer Gerard uit Enter. Beide heerlijk genietend van hun pensioen. Ze kwamen net van de MC en ze hadden het een partij gezellig met elkaar. Net terwijl ik mijn dipdag had, zaten zij alleen maar te kletsen. In de loop van de nacht voelde ik mij steeds beter worden ondanks de haze slaapjes door de walrus. Niet alleen de walrus maar ook de narcose heeft behoorlijk invloed op je nachtrust na zo'n operatie.  Pijnscore 3. Omdat ik vandaag ook een behoorlijk pijn in mijn dak had. Ademen ging nog wat moeizaam. Moet proberen de uiteinden van de longen nog wat op te rekken door dieper te gaan ademen en ben behoorlijk hees geworden, waarschijnlijk door de tube in mijn keel.

We hebben een gezellige kamer. De walrus werd ontslagen en er werd wat af gekletst met de fietser en de boer maar zij moesten best wel vaak even een power napje doen. Ik had gisteren al veel bijgeslapen en was daar al overheen. Maar ook de verpleging houd je ook behoorlijk aan de gang. Even een thorax foto, een ECG-tje, de nood draadjes om snel een pacemaker aan te kunnen sluiten gaan eruit en even later mocht het hartfunctie kastje met alle plakkers ook van m'n lijf. Dat is lekker! Overdag een aantal keren de gangen al doorgelopen. Dat valt niet tegen hoe dat gaat. In de middag kwam er nog een slapie bij. De pianist uit Hilversum. Heeft veel gerookt en heeft dat tot de operatie volgehouden. Nou dat kan je dan ook horen. Met net zo'n pijnlijk borstbeen als de mijne en dan zo kunnen hoesten, rochelen en proesten moet vreselijk zijn. ik probeer naarstig geen slijm in m'n longen te krijgen of te verslikken want een hoestbui is 'dodelijk'. 'S avond al even een trap op en neer gelopen. Moet u de leuning niet vasthouden? Vraagt de verpleegkundige. Nou nee, gaat best zo, ik loop toch niet met m'n borstkas! Het blijkt dat de meesten de leuning nodig hebben om stabiel te blijven en om halverwege even uit te kunnen rusten... Oké? Pijnscore 1. Kan al steeds dieper ademen. Die pijn is eigenlijk bizar. Als ik pijn in m'n hoofd heb slik ik een paar paracetamols en nu wordt de pijn na zo'n operatie ook onderdrukt met paracetamol! Niks morfinepillen of morfine pompjes. En de pijn zit um alleen in de wond en eigenlijk in het met ijzerdraad aan elkaar gezette borstbeen.

Omdat ik geen draadjes of andere aansluitingen meer heb mag ik douchen. Wat is dat lekker om die roze jodium van je lijf af te wassen want dat spul zit tot aan m'n tenen. Dat is samen met een lange haarloze landingsbaan van de enkels tot op m'n dijen uit voorzorg gedaan als ze toch een extra ader nodig mochten hebben, dan kunnen ze gelijk in je been gaan snijden. De zondag voelde ik mij super goed en zou misschien ontslagen kunnen worden. Veelvuldig rondjes gelopen en dat voelt nog steeds goed en wordt daar niet echt moe van. Ik zie dan wel een paar andere patiënten rond strompelen en vraag mij dan ook af wat hier de standaard is. Gek genoeg, of misschien is het helemaal niet zo gek, maar ik wordt wel moe van een gesprekje, maakt niet uit met wie. Dat blijkt toch intensiever te zijn dan je denkt. De zaalarts verteld zoals het nu is, zij dit eigenlijk altijd willen zien, anderen moeten hier jaloers op zijn. Het gaat zo goed dat ik morgen al ontslagen wordt. Het had vandaag gekund maar nog één nachtje ter observatie voor de zekerheid. Prima. Pijnscore 0. Doorademen wordt beter.

Het laatste nachtje toch nog een slaappilletje nodig gehad. De boer mocht ook naar huis en de pianist wordt vandaag overgebracht naar het Diak dus alleen de gezellig pratende fietser bleef achter. Na het ontslag gesprek met de verpleegkundige en zaalarts en het ontvangen van een kleppenkaart, een ID kaart van de annuloplastiiek ring, via de apotheek fijn naar huis.